Aanleiding voor het onderzoek is het verleggen van kabels en leidingen aan de Schuitemakersstraat. Uit de archeologische begeleiding blijkt dat binnen het onderzoeksgebied dempingslagen van de Aa aanwezig zijn.
De dempingslagen bestaan uit een afwisseling van meer of minder humeuze zandlagen. Hierop ligt een rul pakket zwart tot bruin humeus zand met zeer veel schelpen. Door de in de ondergrond aanwezige loop van de Aa kan het gebied vochtiger geweest zijn dan de omgeving waardoor het noodzakelijk was een rulle, ophooglaag aan te brengen die goed draineerde. De schelpenrijke laag kan als drainerende laag gediend hebben en de aangetroffen plantensoorten kunnen hier gegroeid hebben. Deze ophooglaag is afgedekt door vergraven grond waarin leidingen liggen. Hierop ligt stabilisatiemateriaal voor het wegdek.
In deze bodemlaag zit 12e- en 13e-eeuws grijs aardewerk. Het gaat om een steel van een bakpan, een randscherf en een fragment van een comfort. Deze bodemlaag bevat ook slachtafval v;an schaap/geit en rund. Naast het middeleeuwse materiaal zijn eveneens fragmenten bouwpuin aanwezig die uit de nieuwe tijd dateren. Eén stuk natuursteen bevat sporen van specie. De in de schelpenrijke laag aanwezige macroresten geven een beeld van een vochtig milieu. De bemonsterde laag ligt op dempingslagen van de Aa.
De aanwezigheid van het nieuwetijds materiaal lijkt in strijd met het aanwezige middeleeuwse aardewerk. De aanwezigheid van nieuwetijds materiaal in de schelpenrijke laag kan verklaard worden door de vele leidingsleuven. Door de aanwezige schelpen is de laag rul en het is denkbaar dat het nieuwetijds materiaal vanuit een leidingsleuf in deze rulle laag is gedrukt. De schelpenrijke laag heeft een homogene opbouw waardoor het niet waarschijnlijk is dat het een vergraven laag is. Er mag dan ook van een middeleeuwse datering van deze ophooglaag uitgegaan worden.